Дар олами наќшу нигори нафтї, ки бо нуру соя печидааст, заргарї на танњо як пораи дурахшоне, ки дар матбаа љойгир шудааст, балки нури љузъиёти илњоми рассом буда, фиристодаи эњсосот дар тамоми замон ва фазо мебошанд. Ҳар як гавҳар, хоҳ он як ёқути амиқ ба мисли осмони шаб бошад, хоҳ алмос мисли офтоби саҳарӣ, бо зарбаҳои нозуки хасу ҷавҳар ҳаёт бахшида, дурахши хоби фаротар аз воқеиятро медурахшад.
Ҷавоҳирот дар расм на танҳо неъмати моддӣ, балки монологи рӯҳ ва ризқи орзуҳост. Онҳо ё печонда ба гардани зебоӣ, илова як ламси тӯмор ineffable; Ё тоҷи хонадони шоҳонаро зебу зинат диҳед, ки ҷалоли қудрат ва ҷалолро нишон диҳед; Ё дар сандуқи ганҷинаи бостонӣ хомӯш хобида, асрору афсонаҳои солҳоро нақл кунед.
Рассом аз рангхои равганй истифода бурда, хар як бахш ва хар як нури заргариро ба таври возеҳ ва равшан тасвир мекунад, то бинанда матои сардро эҳсос кунад ва занги аз замонҳои қадимро эҳсос кунад. Дар таѓйирёбии нуру соя, љавоњирот ва персонажњо, манзарањо бо њам омезиш ёфта, тасвири њаќиќї ва алоњидаро бо њам мепайвандад, бигзор одамон ба он ѓамгин шаванд, кашол ёбанд.
Ин на танҳо намоиши расмҳои равғанӣ, балки як сафари рӯҳонӣ мебошад, ки шуморо ба сайру гашт дар байни воқеият ва хаёл ва қадр кардани ҷаззоби абадӣ ва афсонаи ҷовидонаи он ҷавоҳироти нодир дар наққошиҳои равғанӣ даъват мекунад.
Вақти фиристодан: сентябр-09-2024